Podobnie jak w odniesieniu do niemowląt, częściej niż w środowisku wiejskim notuje się w miastach choroby układu oddechowego, układu nerwowego i narządów zmysłów. Więcej natomiast notuje się na wsi chorób, układu trawiennego, alergicznych, zaburzeń odżywiania oraz wypadków. .

Wzrost rozpowszechnienia chorób zakaźnych związany jest z większą możliwością zakażenia dzieci w tym wieku, zwłaszcza jeśli chodzi o te choroby zakaźne, przeciw którym nie stosuje się w Polsce szczepionek ochronnych. Natomiast w odniesieniu do chorób objętych profilaktyką przez uodpornianie notuje się znaczny spadek zapadalności lub występowanie sporadycznych zachorowań. Dotyczy to obecnie takich chorób zakaźnych, jak błonica, odra, choroba Heinego-Medina, tężec, krztusiec czy dur brzuszny. Tak np. tylko w okresie między rokiem 1960 a 1971 zapadalność na krztusiec zmniejszyła się w Polsce 18-krotnie, na pora- zenie dziecięce – 20-krotnie, na błonicę ponad 300-krotnie, na gruźlicę – 14-krotnie.

W odniesieniu do innych chorób zakaźnych, jak nagminne zapalenie przyusznjc (świnka), płonica (szkarlatyna), wirusowe zapalenie wątroby, notuje się zazwyczaj spadek lub brak zmian zapadalności.

Umieralność ogólna dzieci w wieku 1-4 lata w ciągu ostatnich lat ulegała stałemu zmniejszaniu, spadając np. w latach 1966-1972 z 12,2 do 9,6 na 10 tys,, z tym że była ona wyraźnie wyższa na wsi niż w mieście. Charakterystyczny jest stały spadek współczynnika umieralności wraz z wiekiem, przy czym tendencja do zmniejszania się umieralności na przestrzeni lat dotyczyła przede wszystkim 2 i 3 r.ż. (rys. 15.11).